Het leven van een sumoworstelaar

Sumo worstelen

Deze bijzondere nationale sport bestaat tot op de dag van vandaag uit diepgaande rituelen en tradities. Sumo worstelaars wonen in hun eigen wereld, afgezonderd van de rest van de samenleving en leven dagelijks strenge regels na. Al heeft de moderne tijd sommige aspecten wat veranderd wordt het nog steeds gedomineerd door de culturele en religieuze oorsprong. Sumo is dan ook niet weg te denken uit de Japanse samenleving. Japan is het enige land ter wereld waar sumo professioneel wordt beoefend.

Deze Sumo toernooien begonnen in de 17e eeuw (Edo periode). Maar de oorsprong gaat veel verder terug volgens de geschiedenis en is ontstaan als ritueel om de Goden van het Shintoïsme te vermaken. Het woord Sumo is gebaseerd op de Chinese tekens voor “Gezamenlijk treffen”.

Wie is de winnaar?

Sumo worstelen, is een full-contact sport, waarbij het doel van de sumoworstelaar is om de tegenstander uit een cirkelvormige ring te duwen of om hem contact met de grond te laten maken met een ander lichaamsdeel dan de zolen van zijn voeten.

Hansoku zijn verboden technieken die automatisch tot verlies leiden, Zoals bijvoorbeeld slaan met een gesloten vuist, ogen uitsteken, op beide oren tegelijk slaan en vingers in de lendendoek van de tegenstander steken.

De wedstrijd

Oorspronkelijk wordt een worstelaar een rikishi genoemd. Wat heel toepasselijk “sterke man” betekent. Tegenwoordig wordt ook vaak de term sumōtori gebruikt. Ze mogen hun eigen namen kiezen. Ze verwijzen daarmee vaak naar hun geboorteplaats of eren hun sumomeester.

De Dohyo is de ring waarin sumo worstelwedstrijden worden gehouden. Een Dohyo bestaat uit een ring van rijststro balen van 4,55 meter diameter, gemonteerd op een vierkant platform van klei. Het oppervlak is bedekt door zand. De Dohyo wordt gezien als een heilige plek.

Shinto-invloeden in het Sumoworstelen zie je terug in het feit, dat de rituele zuiverheid benadrukt wordt. Zo wordt de arena afgezet met ritueel strotouw en witte gebedspapiertjes en pakken de rikishi’s zout en gooien dat de dohyo  in. Vervolgens proberen ze indruk op elkaar te maken, waar het publiek zeer enthousiast op reageert. Er zijn geen gewichtsklassen in sumoworstelen. Tijdens wedstrijden kunnen sumoworstelaars zichzelf in rang opwerken. De 5 rangen zijn als volgt ingedeeld, van hoog naar laag: Yokozuna (groot kampioen), ozeki (kampioen), sekiwake, komosubi en maegashira. Er zijn slechts 70 professionele worstelaars in de twee toprangen van Sumo, maar honderden kandidaten trachten door te breken tot deze rangen.

De gemiddelde dag van een  sumoworstelaar

Sumoworstelaars beginnen als jonge tieners in de trainingsstallen, ook wel beya's genoemd, waar ze hun leven wijden aan de sport tot aan hun pensioen.

Iedere dag begint met drie uur training in de ochtend.  Na de training is het tijd voor enkele sociale verplichtingen, zoals het ontmoeten van fans. Dan volgt de eerste van hun twee dagelijkse maaltijden, bereid door de jongere, minder ervaren worstelaars. Het menu bestaat meestal uit een stoofpot van groenten, zeevruchten en vlees, die de naam chanko nabe draagt. Dan is het tijd voor een dutje na de lunch van ongeveer 4 uur.

Een sumo worstelaar heeft per jaar zes basho’s toernooien, van ieder 15 dagen. Ze hebben dan 1 gevecht per dag. Jaarlijks dus: 90 gevechten. Uiteraard is dit heel zwaar en is de kans op heftige blessures hoog en moeten ze voortijdig stoppen en dalen ze in de rang, wat minder salaris oplevert, dus des de druk is hoog.